Στη νέα πραγματικότητα, οι εκπαιδευτικοί δεν είναι οπλισμένοι με κιμωλίες, βιβλία και στιλό αλλά με e-books, υπολογιστές ακόμα και smartphones προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες της τηλεκπαίδευσης. Σαφής απάντηση για το αν η διαδικτυακή εκπαίδευση, σύγχρονη ή ασύγχρονη, βοηθά αποτελεσματικά τον μαθητή και συνεχίζει απρόσκοπτα τη μαθησιακή διαδικασία δεν υπάρχει κι αυτό γιατί αρχικά, υπάρχουν παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψιν καθώς και κατηγορίες μαθητών που δε θα πρέπει να εξαιρούνται από αυτή.
Μαθητές, που δεν είναι εξοικειωμένοι με την τεχνολογία δεν υπάρχουν ή και να υπάρχουν, εξοικειώνονται πολύ εύκολα. Ωστόσο, υπάρχουν αυτοί που δεν έχουν τα κατάλληλα μέσα για να μπορέσουν να ‘συνδεθούν’ στη νέα εκπαιδευτική ροή. Παιδιά με μαθησιακές ιδιαιτερότητες και αναπτυξιακές διαταραχές που καλούνται να προσαρμοστούν όχι μόνο μαθησιακά, αλλά και διαδικτυακά πλέον. Μαθητές που αρνούνται να συνεργαστούν είτε γιατί έχει κλονιστεί η ψυχική τους ηρεμία είτε γιατί η καραντίνα είναι “για να ξεκουραζόμαστε και όχι για να διαβάζουμε πάλι”. Αυτοί που έχουν συνδέσει το διαδίκτυο με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θεωρώντας ευτελή κάθε οργανωμένη μαθησιακή προσπάθεια.
Κι έπειτα, οι ίδιοι οι γονείς που μπερδεμένοι πλέον από τις αντικρουόμενες απόψεις περί διαδικτυακής εκπαίδευσης, καλούνται να αποφασίσουν αν πρέπει να ποντάρουν σε αυτό ή να συνεχίσουν οι ίδιοι τη μαθησιακή διαδικασία όσο μπορούν και όπως μπορούν. Άλλοι δε γνωρίζουν πως να βοηθήσουν και άλλοι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να προσφέρουν τα κατάλληλα μέσα για την εκπαίδευση μέσω διαδικτύου.
Ωστόσο, υπάρχει ένας παράγοντας που αποτελεί κλειδί στα παραπάνω διλήμματα, ο Εκπαιδευτικός. Αυτός που ναι, φοβάται πολύ γιατί ίσως δεν έχει διδάξει στο παρελθόν μπροστά από μια οθόνη, που δεν ξέρει πως ακριβώς θα διδάξει την ύλη του, που αποτελεί τη γέφυρα ανάμεσα στον μαθητή και τις προσδοκίες των γονέων και της κοινωνίας. Και είναι ο ίδιος, που θα κερδίζει την εμπιστοσύνη των μαθητών του ξανά και ξανά είτε δια ζώσης είτε διαδικτυακά, είτε μέσα στην τάξη είτε μέσω smartphone, που θα βρει αμέτρητους τρόπους να τελέσει το δύσκολο έργο του και που θα τους δείξει πως να προσαρμόζονται σε κάθε πλαίσιο. Γιατί αυτή είναι άλλωστε η ανθρώπινη φύση, αλληλεπιδρούμε και συνδιαμορφωνόμαστε. Ειδικά σε δύσκολους καιρούς σαν αυτούς, πρέπει να υπάρχουν σταθερές που να καθοδηγούν τα παιδιά με εμπιστοσύνη, συνέπεια και πρωτοβουλίες. Συνεπώς, αυτός και μόνο αυτός ο Εκπαιδευτικός μπορεί να διδάξει, όχι με έναν αλλά με όλους τους πιθανούς τρόπους, όχι με προχειρότητα αλλά με αξιοπρέπεια και πίστη στο επάγγελμα του.
Σταυροπούλου Βασιλένα
Ειδική Παιδαγωγός, PhD(c)